آویشن:

یکی از گیاهان معطر که خواص درمانی فراوان دارد، تقویت کننده ی اعصاب و نشاط آور بوده و در روایات از آن به نام سعتر ، جهت ناراحتی معده ، کثرت بلغم و تقویت نور چشم بسیار سخن به میان آمده .کاشف و محقق نامی محمد زکریای رازی این گیاه پرخاصیت را به اشخاصی که دارای مزاج سرد می باشند توصیه کرده ، معتقد است که به بدت حرارت داده ، نفخ شکن بوده ، در هضم غذا خوب عمل می نماید.

و نیز پرفسور ترسو نقل می کند که آویشن دشمن سم است و خواص طبی دارد ، خون را به جریان انداخته و اعمال اعضا جانبی را در بدن تحریک و تقویت می کند موجب تقویت و ازدیاد هوش و قوه  ادراک انسان می گردد و در نارسایی فعالیت های کبدی مفید است ، همچنین در درمان زکام ، برنشیت ، آسم ، گریپ ، سوء هاضمه ، دل درد و رماتیسم ، پودر آویشن درمان مناسبی است.

بی اشتهایی یکی از شایع ترین مشکلات نسل امروز است و آویشن یکی از گیاهان اشتها آور ؛ برای این منظور است. 15_25گرم آویشن شیرازی را در یک لیتر آب جوش دم کرده و 2_3 استکان در روز مصرف شود.

آویشن را می توان به عنوان بهترین و شفا بخش ترین گیاهان جایگزین چای نموده و از خواص فراوان آن بهره مند شد.

منبع: خدایا چه بخورم؟     مولف :زبیده خدایی

مویز (مخصوصا با هسته) منبع انرزی زای بسیار خوبی است. مویز برای فعالیت های کلیوی و ذهنی ،تقویت شدن و اعتدال اخلاط چهارگانه ، همچنین برطرف شدن تنگی نفس و ناراحتی های ریوی بسیار سودمند است. مویز قوام دهنده ی سیستم عصبی و بهترین تصفیه کننده خون است. بسیار مفید برای حافظه بوده ، در روایت به مویز سرخ در ناشتا بسیار سفارش شده است.

به انگور خشک شده که دانه ندارد کشمش می گویند ؛ اگر به سبک سنتی یعنی در سایه و بدون تیزاب خشک شده باشد بسیار مقوی و مغذی و نشاط آور و طراوت زا می باشد.