آيه الله نصرالله شاه آبادي نقل مي كنند:

موضوع ديگري كه مرحوم والد به  آن عنايت ويژه اي داشتند و آن را در قرب به حق موثر مي دانستند ، بيداري شب و سحر خيزي بود……

مي فرمودند:

اگر براي نافله ي شب بيدار شديد براي نافله خواندن آمادگي روحي نداريد ، بيدار بمانيد ، بنشينيد، حتي چاي بخوريد . انسان براثر همين بيداري، آمادگي براي عبادت را

پيدا مي كند.

همچنين مي فرمودند:

” بيداري سحر ، هم براي مزاج مادي مفيد است و هم براي مزاج معنوي.”

در منبرهايشان مكررا مي فرمودند:

” براي دنيايتان هم كه شده ، سحرها بيدار شويد. چون بيداري سحر ، وسعت رزق ، زيباي چهره و خوش اخلاقي مي آ ورد.”

منبع : توصيه هاي از علماء

آيه الله شاه آبادي نقل مي كنند:

مرحوم والد مي فرمودند:

” در نوافل شب ، به مقام شامخ حضرت زهراء سلام الله عليها توجه كنيد و بدانيد كه استمداد گرفتن از آن حضرت ، موجب ترقي و قرب معنوي مي شود و خداشناسي انسان را زياد مي كند . همچنين قبل از اذان صبح ، صلوات حضرت زهرا سلام الله عليها را بفرستيد.”

منبع : توصيه هاي از علماء

آيه الله محمد رضا توسلي نقل مي كنند:

من در سفارش هاي امام به فرزندشان  مرحوم حاج احمد آقا، و هم در بيانات خود ايشان ديده ام كه مي فرمودند:

استاد مرحوم شاه آبادي، به من سفارش مي كردند كه سوره ي حشر را زياد بخوان، مخصوصا آيات آخر سوره را كه مي فرمايند:

” يا ايهاالذين آمنو اتقوا الله و لتنظر نفس ما قدمت لغد و اتقوالله ان الله خبير بما تعملون.”

منبع : توصيه هاي از علماء

امام خميني (ره) برايم گفت: زماني كه ما نزد ابوي شما فصوص مي خوانديم ، شخصي از ايشان درخواست تدريس كتاب صمديه ( يا سيوطي)- ÷ايين ترين كتاب هاي درسي حوزه - را كرده بود.

آيت الله شاه آبادي هم به او درس مي گفت . چنين درسي در شان ايشان نبود . ما از آقاي شاه آبادي خواستيم كه آن درس را ادامه ندهد؛ اما راضي نشد و گفت: شخصي از من درخواستي كرده و من هم  وقت دارم. از آن طلبه خواستيم كه ديگر در درس شركت نكند تا تعطيل شود. طلبه قبول نكرد تا اينكه به زور نگذاشتيم درس را ادامه دهد و تعطيل شد.

منبع :توصيه هاي از علماء

روزي با ÷درم از مسجد به سمت خانه مي آمديم و شخصي با ايشان بحث مي كرد و ايراد مي گرفت . ÷در خسته شد و به او گفت: ” وه! مغز روده ام را خوردي!” (معلوم است كه مغز روده چه چيز است). وقتي آن شخص رفت ، به ÷در عرض كردم : اين سخن از شما بعيد است . اين حرف ها در شان شما نيست. ÷در به اين مناسبت اين خاطره را برايم تعريف كرد:

روزي در حمام عمومي خواستم روي ÷ايم آب بريزم كه مقداري از آن آب بر روي شخصي ريخت و او شروع كرد به بد و بيراه گفتن؛ ولي من به روي خود نياوردم . او دست بردار نبود و مرتب چيز مي گفت حتي وقتي در خزانه رفتم و بيرون آمدم و كيسه مي كشيدم . اما من چيزي نگفتم. به سر حمام كه آمدم ، حمامي گفت : مگر چه كرده اي كه سرهنگ اين همه به شما بد و بيراه مي گويد؟ از اين سخن او متوجه شدم تند يهاي او به سر حمام نيز رسيده و ناراحت شدم.

از حمام كه بيرون آمدم خبردار شدم كه سرهنگ وقتي به خانه رسيده زبانش جوش زده و درد و ورم  او را اذيت مي كند . خبر دادند: خودت را برسان كه فلاني دارد خفه مي شود . نتوانستم خودم را برسانم. و او خفه شد و مرد . دانستم كه سكوت من باعث شد اين بلا سر او بيايد. از آن به بعد تصميم گرفتم اگر كسي ناراحتم كرد ، چيزي بگويم تا براي او اتفاقي نيفتد.

منبع: توصيه هاي از علماء