در سال 1350 هجری شمسی که قضیه جشن های 2500 ساله شاهنشاهی پیش آمد ، ندای امام (ره) از نجف اشرف باعث  حرکت های در حوزه علنیه مشهد گردید و ساواک با اطلاع از اینکه همه این تحریک ها به محوریت چند نفر انجام می پذیرد که در راس آن ها آیت الله خامنه ای (دام ظله )است ، از این رو ایشان را دستگیر و روانه زندان کرد.

بنده نیز به همین دلیل در زندان بودم ، فردای آن روز حضرت آیت الله خامنه ای ( دام ظله) که در سلول مجاور من بود ، بر اثر نفوذی که در زندانبانان گذاشته بود ، موفق شده بود از سلول بیرون بیاید . ایشان وقتی مرا با آن وضع رقت بار دید ، فرمود: دیشب تو بودی که ناله می کردی ؟ پاسخ دادم : بله و مجبور شدم نماز صبح را برای اینکه قضا نشود با همین وضع خون آلود به جا بیاورم ، آیا نمازم صحیح است؟

آقا فرمودند : بهترین نمازی که شاید در عمرت موفق به خواندن آن شدی ، همین دو رکعت بوده است . دیشب که ناله های تو را می شنیدم ، با خود می گفتم : این شخص کیست؟ یک لحظه در دلم به جده ام حضرت زهرا (علیها السلام) متوسل شدم که صاحب این ناله هر که هست ، از شکنجه خلاصی یابد.

این سخن و ملاقات چنان در من تاثیر گذاشت که دردهای ناشی از شکنجه را به فراموشی سپردم.