آیا تو ای خداوند ، بر کسی که به درگاهت دست به دعا بردارد رحمت می آوری ؟ تا من در دعا مبالغت ورزم ؟ آیا تو ای خداوند ، کسی را که به درگاهت اشک ریزد می آمرزی ، تا من به اشکباری شتابم؟

بار خدایا ، ای که گنهکاران به امید رحمت تو به فریاد رسیت می خوانند. ای خداوند ی که بیچارگان در پناه احسان تو می آرامند. ای خداوند ی که خطاکاران از خوف تو می نالند و می گریند. ای انیس آزردگان دور از خان ومان. ای غمزدای اندوهگنان و شکسته دلان . ای فریادرس خوارشدگان و بی کسان . ای یاور نیازمندان و رانده شدگان.

….منزهی تو! چه شگفت است که من به زیان خود گواهی می دهم و اعمال نهان خویش بر می شمارم. و شگفت آورتر از این بردباری توست در برابر من و درنگ توست در مواخذت سریع من .و این نه بدان سبب است که مرا در نزد تو آبروی است ، بلکه به سبب مدارای توست با من و اسان تو در حق من . باشد که از معصیتی که تو را به خشم آورد باز ایستم و از گناهانی که مرا فرسوده است دست بدارم، که عفو و بخشایش مرا از عقوبت و عذاب من دوست تر داری.