وقتی میکروب به بدن حمله می کند ، گلوبول های سفید او را محاصره می کنند، تا نگذارند وارد بافت های بدن شده و آسیب برساند. در محل این مقابله درد، سوزش و تورم بروز می کند . این درد و سوزش هشدار و دستوری است که بدن را از کاری که موجب موفقیت میکروب ها می شود باز می دارد و به مقابله با میکروب وادار می کند. اما گاهی میکروب یا ویروس بدون ایجاد هر گونه عوارضی با فریب دستگاه ایمنی بدن، باعث غافلگیری و مرگ بدن می شوند. ، مثل ویروس ایدز که در ابتدا هیچ علامتی ندارد و به مرور با عفونی کردن بدن در نهایت باعث مرگ می شود . ممکن است یک میکرب ،اگر مهار نشود وارد بافت جامعه شود و به جامعه اآسیب برساند.

وقتی بدن به آب نیاز پیدا می کند و کم بود آب ممکن است به بدن ضرر برساند، سلول های بدن نسبت به این نیاز واکنش نشان می دهند و شبکه اعصاب با هشدار هایی بصورت عطش ، به بدن دستور نوشیدن آب را می دهد. معروف، مثل آب است که برای ادامه حیات جامعه ضروری است.

اگر دستور و هشدار مقابله با میکروب بصورت درد و سوزش صادر نشود، بدن غافلگیر می شود و میکروبها پیشروی می کنند و او را از پا در می آورند. اگر دستور هشدار نوشیدن آب بصورت عطش بروز نکند، بدن غافلگیر شده و بخاطر کمبود آب می میرد. جامعه هم یک موجود زنده است، اگر گلبول های مقابله با میکروب یا سلول های هشدار دهنده نیاز آب ، در جامعه وجود نداشته باشد جامعه به نابودی کشیده می شود.

16دلیل برای انجام ندادن امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد که هر روز یکی از آنها را بیان خواهم کرد.